wszyscy zdeformowani
zwielokrotnieniem
jak światło rozszczepione
świecą szepcząc swoje teraz

kiedy stwarzasz
czas i jego pochodne
banalnie w ciszy
zanurzam głowę w dłonie

wpisany w wyrwane
kartki z kalendarzy
strzępy wspomnień
oraz jutrzejszych scenariuszy

kiedy stwarzasz
własną wersję wydarzeń
biorę wiaderko z łopatką
wchodzę w piaskownicę

nabiorę porcję
by rozsypać
komuś pod stopami
sobie w oczy

próbuję żyć