jakaś niedoskonałość
za każdym rogiem ulicy się czai
w następnej stoi bramie
połknąć nas chce
utopić

chłodna zimna broń
skorupa
którą powleczeni
kroczymy w zbyt realny świat
jakaś małość

każdego dnia
w oczach wyryte uczucia
zamykają w czterech ścianach
nasz głos
milknący

wartości
mierzone naszą myślą
zdradzane małym czynem
zatrute
niedoskonałością

ach
tyle nas
ile od wczoraj ubyło